|
De onverantwoordelijkheid van de wetenschap heeft een directe oorzaak.
De wetenschappers doen alsof ze (geloven dat ze) buiten de werkelijkheid staan.
Tegelijkertijd doen ze alsof zij kunnen bepalen wat ‘waar’ is; of wat “waarheid” is.
Daarmee zetten ze als het ware alle anderen ‘buitenspel’; alsof hùn beleving niet waar is.
Wetenschap is daarmee een religie geworden; wetenschappers ‘spelen voor god’..
Wetenschappers doen alsof ze ‘de waarheid’ in het algemeen kunnen bepalen.
Daarmee vormen ze het probleem wat door Pilip Zimbardo werd beschreven:
“Veralgemeniseren, abstraheren, anomymiseren, en uitzichtloosheid”, vormen samen
“het Lucifer Principe”.
De ondertitel van The Lucifer Principle is “Why Good People do Evil”.
De reden is dat mensen er voor kiezen om ... niet te kiezen.
Vaak komt het doordat ze menen dat ze geen keuze hebben (meestal doordat anderen ze die ‘ontnemen’).
Meer fundamenteel: we leren wat goed werkt, of niet werkt, door het (kunnen) maken van fouten.
Het lijdt tot een fundamenteel inzicht: fouten zijn een hulpmiddel tot leren leven.
Het gaat niet om de fouten, noch om de gevolgen, maar om ervan te kunnen leren.
Op die manier kunnen we elk, samen, het maken van fouten leren voorkómen.
Dat is waar wetenschap mede voor bedoeld is: communiceren wat we leren.
Dat is daarmee een schakelpunt voor het begrijpen van leven.
Leven onderscheidt zich van dode materie, door het hebben van Vrije Keuze.
Bewustzijn is het vermogen om Vrie Keuze te kunnen gebruiken.
Gezondheid is het gevolg van het Bewust gebruik van Vrije Keuze in Leven.
In ons leven hebben we vrije keuze - dit geldt voor alle vormen van leven.
Vrije Keuze kunnen we lokaliseren in de Systeemgrens; het is een Singulariteit.
Het staat daarmee ten dele buiten de werkelijkheid zoals we die kennen.
Het is wat we in on lichaam en leven be-leven: bijstellen van de systeemgrens.
We bepalen onze betrokkenheid vanuit onze Vrije Keuze.
Die Vrije Keuze beoefenen we op, dus in, de systeemgrens.
Het betekent dat we onze betrokkenheid in de Singulariteit moeten beschrijven.
Het gaat hier niet om de vormen van materie, maar om het vormen van materie.
We hebben dus en beschrijvingsvorm nodig die in een singulariteit is te gebruiken.
De formulering moet ook in staat zijn om het vormen en ont-vormen te beschrijven.
Dit vraagt om een anpak die los staat van de transformaties van materie.
We vinden die in de wiskunst, de logica van transformatie van Dimensies.
Dat is wat we in ons lichaam be-leven.
We kunnen daar onze betrokkenheid bijstellen.
Dat doen we door het bijstellen van de systeemgrens.
Daartoe gebruiken we Vrije Keuze: dimensionele transmutatie.
Dit is door de alchimisten lang geleden al beschreven.
Tegenwoordig kunnen we dat in veel meer detail begrijpen en beschrijven.
Centraal daarin staat de logica die aan de basis staat van het vormen van het uniVersum.
Die logica zien we in al de vormen in dit uniVersum; en we beleven dat in ons lichaam.
Via Vrije Keuze maken we dus gebruik van het basale universele principe van schepping.
We zijn dus, inderdaad, “geen schepsels maar scheppers”.
We leren omgaan met Vrije Keuze in/door het maken van fouten.
Het kunnen maken/voorkómen van fouten is essentieel deel van het leren omgaan met Vrije Keuze.
Dat is wat we in ons lichaam aan den lijve beleven.
Ons lichaam reageert op wat we denken, in ons omgaan met Vrije Keuze.
Onze lichaamscellen reageren op onze gedachten, door het ver-/her-stellen van de systeemgrens.
Onze lichaamsbeleving gaat om/over het ervaren wat het effect is van ons omgaan met Vrije Keuze.
Lichaam, Gedachten, Ziel en Geest zijn daarin integraal verbonden.
Ons lichaam is deel van het uniVersum; en ontstaan als deel van de manifestatie van het uniVersum.
Daarin zien we, over eonen, hoe bewustzijn steeds meer en steeds meer uitgesproken be-leefd wordt.
Alle vormen van leven vormen daar deel van; de mens(heid) is één van die vormen van leven.
Alle vormen van leven hebben ervaring met omgaan met Vrije Keuze.
Alle vormen van leven zijn daarin verbonden; en delen al hun eervaring.
Dat delen van ervaring staat bekend als de “Voedselketen” (buiten en in ons lichaam).
Daarin voeden alle cellen elkaar op, door de informatie in hun DNA met elkaar te delen.
Celdeling is het instrument waarin cellen met elkaar zijn verbonden.
Alle vormen van leven zijn daarin met elkaar verbonden.
Hun beleving is daarin per soort en individu verschillend.
Maar in esentie vormen alle vormen van leven, één vorm van leven - op/de Aarde.
Wij hebben daarin elk schijnbaar onze eigen unieke beleving.
Maar tegelijkertijd zijn we elk, allemaal, mens in de mensheid.
Zoals ons lichaam is opgebouwd uit cellen, is de menshed opgebouwd uit mensen.
Het is aan ons om te beleven in welke mate we ons daarvan bewust zijn.
Elke vorm van leven heeft een eigen beleving in de omgang met Vrije Keuze.
Bij microben zien we grote groepen van cellen in een kolonie (een “cultuur”).
Bij dieren zoals mieren, vussen en vogels is de samenleving een groep; “een kolonie”.
Bij mensen zien we hetzelfde; met voor elke mens de keuze in welke mate dat wordt beleefd.
Vrije Keuze heeft zo te maken met betrokkenheid, beleving, bewustzijn en bewust zijn.
De mens heeft vrije keuze in de manier waarop we die betrokkenheoid be(-)leven.
Daarin kan ook elke mens kiezen om wel/niet in kolonieverband te leven (gemeenschap).
De wetenschap, bijvoorbeeld, is de kolonie van wetenschappers.
Binnen elke kolonie moeten vier functies worden vervuld.
Dat zijn de functies van het bewaren en bewaken van de (dynamiek van de) systemgrens.
Op die maniere kent de wetenschap de wetenscheppers, de wetenschoppers, de wetenschippers en de wetenschappers.
Dit zijn de natuurlijke uiting van de systeeemregulatie, zoals die in ons lichaam in het regulatiesysteem zijn te vinden.
Dit is in de systeemtheorie uitstekend beschreven.
Dit is toegepast in de praktische vorm van de systeemtheoprie, de cybernetica.
Dit is echter maar een deel van de bedoeling van de ontwikkelaat van de Systeemtheorie, Ludwig von Bertalanffy.
Als bioloog zocht hij een manier om de kenmerken van leven te kunnen beschrijven.
De beschrijving daarvoor is te vinden in de dynamiek van de systeemgrens.
Het gaat erom, de relatie van de systeemgrens opnieuw te kunnen bepalen.
Dat vergt de mogelijkheid om de systeemgrens te kunnen openen en sluiten.
Dàt is wat we doen in het omgaan met Vrije Keuze: het veranderen van openheid in de systemgrens.
Dat is hoe we onze betrokkenheid in/met onze omgeving reguleren.
We doen het, in ons lichaam, door het moduleren van de systeemgrens.
We doen dat door de systeemgreens te openen (veld) of te sluiten (grens).
We doen dat IN de grens zelf, door het veranderen van de dimensies.
De verandering van Dimensies is het eenvoudigste in de vorm van een draaikolk te beschrijven.
In een draaikolk zien we hoe een volume via een oppervlakte in een stroomlijn door een punt gaat.
We zien dat elke keer weeer wanneer we een bad of wasbak legen: het volume ‘keert zich van binnen naar buiten’.
Dàt is het centrale principe wat al door Lawrence Edwards werd beschreven als het basisprincipe van leven: de draaikolk,
In een draaikolk zien we de uitwisseling tussen 4 dimensies: 3D, 2D, 1D en 0D.
0D, het nulpunt, is het (om)keerpunt en bronpunt van dimensies.
Dat is het punt waar energie omvormt in/uit informatie (n formatie).
Want de werkelijkheid is niet gevormd door materie, maar door informatie in formatie.
Hoe dat werkt is in de publicaties van O#o beschreven.
Belangrijker is hoe we dat in ons lichaam be-leven.
In alles wat we doen, leren we daarmee omgaan.
Hoe we dat kunnen begrijpen is in www.scienceoflife.nl beschreven.
Deze Nederlandstalige versie van de website, hier, vat dit alleen maar samen.
Voor de uitwerking van deze gedachten is de Holoversity beschikbaar.
De basisgedachte is echter heel simpel: Vrije Keuze is het centrale gegeven van Leven.
Vrije Keuze is een Dimensionele Operator - die in de vorm van een draaikolk is te beschrijven.
Ons hele lichaam is op dat prinipe gebaseerd.
Alles wat we doen, en kunnen doen, is gebaseerd op de vermogens van ons lichaam.
De vermogens van ons lichaam zijn bepaals door het samenspel van cellen, als ‘kolonie’.
De samenhang tussen al die cellen, en alle vormen van leven, is via celdeling te beschrijven.
Ook celdeling is gebaseerd op het principe van de draaikolk.
In de celdeling zelf, zien we dat materie een form is van informatie.
Het gaat er dus niet om, om te cellen yte bnekijken, maar kun samenhang te begrijpen.
Zo kan je inzien dat elke cel in je lichaam uit de eerste lichaamscel is te herleiden.
Dat geldt niet alleen voor de eerste cel van jouw lichaam.
Dat geldt ook voor de eerste lichaamscel van elk van je ouders, en hun ouders, en ...
Uoitteindelijk kan je zien hoe elke mens del is van de mensheid.
Maar tegelijkertijd dat de mensheid deel is an alle vormen van leven, van Aarde.
De verbindeheid tussen alle is via dat principe van celdeling en celfusie te beschrijven.
Aan de ene kant zien we hoe cellen zich delen, en lichamen vormen.
Aan de andere kant zien we hoe lichamen samenkomen, in sex, en dan cellen delen.
Alle vormen van leven zijn daarin verbonden.
Jouw bestaan als mens, en ons bestaan als mensheid, is één met alle vormen van leven.
Daarin delen we (via de voedselkringloop) onze ervaring in (over)leven via DNA.
In essentie is al het leven op Aarde een ervaring in het leren omgaan met Vrije Keuze.
Vrije Keuze, is een dimensionele operator.
Vrije Keuze, spelt zich af IN de systeemgrens.
Vrije Keuze keert een systeemgrens binnenstebuiten (veld <-> grens).
Vrije keuze stelt en verstelt onze betrokkenheid in/met onze omgeving.
Vrije keuze spelt zich af door het veranderen van de samenhang in dimensies.
Vrije Keuze is daarmee in principe een singulatieteit; buiten, want tussen, dimensies.
Dit is in het verleden (door de alchimisten) als de Kwintessens bescghreven.
De Kwintessens (Vrije Keuze) verzorgt de omvorming tussen dimensies (‘een draaikoolk’).
Vrije Keuze is een Singulariteit.
Vrije Keuze (de logische operator) is het basisprincipe van chepping.
In ons lichaam kunnen we Vrije Keuze (de dimensionele operatie) aan den lijve be-leven.
We zijn (zoals ons lehel licham laat zien) geen schepsel, maar schepper.
We werken in, met, het principe van ontstaan en samenhang in/van het uniVersum.
Door Vrije Keuze bepalen we of we ons wel-of-niet met iets verbinden.
Dat kan,m doordat we a priori al verbonden zijn met dat waar we voor/tegen kiezen.
Vrije keuze is en draaikolk (ritssluiting) waarmee we met onze vervinding/ontbinding leren experimenteren.
Dàt is wat we aan den lijve be-leven.
Dàt is wat we in ons lichaam vinden, als integrerend principe.
Dàt is hoe we gezondheid, en ziekte kunnen verklaren: verbinding en ontbvinding.
Ons lichaam is indicator voor de manier waarop we die verbondenhed be-leven.
De Wetenschap van Leven vat die bevindingen samen.
Dat is in het Engels op Science o Life beschreven.
Belanggrijker dan dat is dat, en hoe, je het zelf kan beleven.
Vandaar dat in Paradijs en Integrale Geneeskunst beschrijvingen daarvoor zijn gegeven.
De essentie is simpel: het universum is, inderdaad,één integrale ontwikkeling; we zijn daar integraal deel van.
De opbouw van het uniVersum is te vinden in één integrerend principe, de 4D ‘draaikolk’; die we ook in de vorm van ons lichaam be(-)leven.
Via dat ene principe, die draaikolk, kunnen we via ons lichaam het hele uniVersum be(-)leven.
Dàt is de essentie van leven: het leren omgaan met Vrije Keuze, om in dit uniVersum de kunst van schepping te be-leven; en de feedback/eraring te beleven in ons lichaam.
In ons lichaam zijn we verbonden met elkaar, alle vormen van leven Aarde en het hele uniVersu,
Wat we in ons lichaam beleven, is het beplaen van Vrije Keuze.
Door het bepalen van een keuze ont-polariseren/-kristalliseren we de systeemgrens.
Dat doen we in de systeemgrens zelf: de draaikolk is een singulariteit voor het systeem.
We doen dat dus door onze éénheid met het niVersum te beleven, of the ont-kennen.
- Onze betrokkenheid bepaalt onze beleving.
Dat betekent dat de werkelijkheid nooit vaststaat.
- Dat is de essentie van leven.
Het be-leven van Vrije Keuze.
- Dat leren we in het kunnen maken van fouten.
Daarin kunnen we ons een-zijn met het uniVersum ont-kennen.
- Daardoor kunnen we ons leven als een Hel beleven (Gesloten Systeem).
Maar de essentie van leven is om Vrije Keuze te kunnen be-leven (Schepping).
Je betrokkenheid bepaalt je beleving.
Je betrokkenheid bepaal de in Vrije Keuze.
Dit is in de kwantum theorie expliciet beschreven.
De collaps van de Toestand Vector, wordt door onze betrokkenheid bepaald.
In de veldtheorie is die formulering meer stellig stellend.
Wij, en het veld wat we waarnemen, zijn direct verweven.
In het Nederlands kunnen we dan zeggen: waarHeid is een waarNeming.
In het Engels is hetzelfde te formuleren : Reality is a Realisation.
In de wetenschap van leven wordt uiteengezet hoe die verwevenheid is te beleven.
Centraal daarin staat onze betrokkenheid, en hoe we dat kunnen variëren.
Die variaties brengen we in in de systeemgrens; door het verstellen van de systeem singulariteiten.
De Systeem Singulariteiten Stabiliteit Set is daarin het centrale principe.
Centraal in de hele beschrijving staat dat we het ontstaan van het uniVersum, en materie, zelf moeten verklaren om ook ons ontstaan te kunnen begrijpen. Dat leidt tot het formuleren van de God-vergelijking.
De Integratie van Generate, Operate & Destroy; als basisprincipe van schepping. i-g.o.d. beschrijft hoe systeemgrenzen worden gesteld, versteld, hersteld, en afgebroken.
Dàt is het basale principe wat we zien in ons lichaam; celdeling, spijsvertering, celcommunicatie en bewustzijn zijn op i-g.o.d. (het bijstellen van de systeemgrens) gebaseerd.
Op basis van dat prinipe is te zien dat we scheppers zijn in de schepping; en dat leven gaat over het leren beoefenen van Vrije Keuze.
De basisgedachten hiervoor zijn te vinden in http://otto.van.nieuwenhuijze.holoversity.eu/?page_id=2.
|
