(c) SIG
Reflexen zijn Levensbepalend

O#o van Nieuwenhuijze

Ons leven wordt in grote mate bepaald door reflexen: reflexen zijn daardoor vaak levensbepalend

Dit gaat zelfs zover dat veel mensen hun leven door hun reflexen laten bepalen. Ze zijn daarmee als het ware “dienaren van hun dienaren” geworden. Slaaf van, soms zelfs verslaafd aan, reflexen die van vitaal belang zijn voor ons lichaam, of voor onze beleving van onze omgeving; maar niet voor ons leven.

Het is daarom belangrijk om de eigenschap van reflexen te kennen, en de structuren van refllexen te begrijpen. Lichaamsreflexen (zoals de zenuwreflexen), maar ook reflexmatige patronen zoals “Persoonlijkheid” of “Overtuiging”.

De Taal van Leven

Reflexen zijn gebaseerd op de eigenschappen van cellen.
Onze cellen zijn gebaseerd op de synergie van microben. De microben die kunnen omgaan met Aarde, Water, Lucht en Licht werken daarin samen. Hun kenmerken zijn daardoor tevinden in een afzonderlijke cel, maar ook in de combinatie van cellen. Om een karakatur-voorbeeld te geven: een cel die kan omgaan met water kan, met een cel die kan omgaan met Aarde, samen, ‘spelen met modder. Een cel die kan omgaan met licht kan spelen met schitteringen, in samenspel met een cel die kan omgaan met water. Ons hele organisme is zo gebaseerd op de combinatie van de vier vermogens: omgaan met Aarde, Water, Lucht en Licht (informatie).

De interactie tussen de cellen bepaalt het effect. Om het in een metafoor te benoemen: als we stellen dat de 4 typen microben de letters zijn van het alfabet van leven (te vergelijken met de 4 codes van DNA), dan zijn cellen let-ter-gre-pen waarmee we woorden kunnen maken. Een groep van cellen, zoals orgaan,  is in deze metafoor dan een Woord. Ons lichaam is de vorm van een voortdurend verhaal. Het woord “Lichaamstaal” heeft daarmee een tastbare betekenis.

  • Het ontstaan van Leven is daardoor te vergelijken met het leren Lezen, en Schrijven:
  • Lynn Margulis heeft beschreven hoe door de synergie van microben leven ontstaan kon. Zij beschrijft de egenschappen van microben (“de Letters”), en hoe die samenkwamen tot cellen.
  • In China is indertijd een byzondere levensvorm gevonden: klusters van cellen. Er is dus een fase in de ontwikkeling van leven geweest, waarin vanuit de cellen (“de Lettergrepen”) geëxperimenteerd werd in het vormen van woordjes. De eerste meercellige organismen zijn in die zin de eerste woorden van leven.
  • De eerste zinnen in de taal van leven heeft te maken met de zin van leven: cellen die een eigen leven kunnen geven aan hun omgeving. Door hun synergie zijn ze niet meer totaal afhankelijk met hun omgeving. Ze kunnen met hun omgeving omgaan; be-teken-is geve aan hun omgevig. “De Zin van Leven” heeft daarmee een dubbele betekenis gekregen. Die betekenis ligt in het kunnen transformeren van hun omgeving. Dit kan doordat de cellen, samen, intern kunnen omgaan met alle aspecten van de omgeving; en daar - vanuit hun eigen samenhang - een andere samenhang (betekenis) aan kunnen geven.
  • Op het moment dat zulke organismen, die elk in staat zijn om zelfstandig Zin te geven aan hun omgeving, samenkomen, dan kunnen ze, samen, Zin geven aan meer dan één omgeving. Ze vormen een Uitrspraak. Ze kunnen de betekenis van één omgeving met die van een ander verbinden. Ze kunnen “Vertalen”.
  • Essentieel daarin is dat die groepjes van cellen zich in één omgeving kunnen gedragen alsof ze in een andere omgeving leven. Om de cellen heen komt een nieuw membraan. De huid van de groep van cellen, is het membraan van een celgroep.Elk membraan maakt het mogelijk om in verschillende omgevingen te leven. Belangrijk daari is dat de cellen zelf dat membraan kunnen reguleren. De celgroep heeft daarmee het vermogen om, in de taal van leven, een eigen geartikuleerde expressie te geven. Het komt overeen met een “publicatie”of “Artikel”. In termen van de taal-metafoor: de celgroep is in staat om punten en komma’s, puntkomma’s en dubbelpunter, vraagtekens en uitroeptekend en punt-put-punt of puntloos expressie aan samenhangen te geven. Dit is het niveau waarop betrokkenheid wordt bepaald en geregeld: sluit je je ergens voor af, of stel je je ergens voor open? Een cel kan dat doen, maar alleen maar alleen in de voor die cel geschikte omgevig. Een celgroep, dus klein organisme, kan dat doen in verschilllende soorten omgeving.
  • Complexe Organismen, zoals wij mensen, hebben veel lagen van verschillende membranen, waarbinnen verschillende groerpen van cellen leven. Ze zijn een lopend boek van leven.
  • De Aarde als geheel is een verzameling van - heel veel - boeken van leven. Die steeds weer worden geschreven. Aarde is een Levende Bibliotheek.
  • Ieder van ons schrijft daarin een boek; je leven is je biografie.
    Het is niet wat je doet, maar bent, in je omgang met je omgeving.
    (Met de verholen vraag: ben je daarin een verstorende factor, of een middel voor genezing?)

De Structuur van Reflexen

De taal van leven bepaalt de communicatie tussen de cellen (de ‘krommunicatie’ als hun samenspel verstoord is...)

De moleculen waarmee de cellen communiceren, zijn tegelijkertijd materie EN informatie.
De moleculen bouwen mee aan de membraan OF de kern, afhankelijk van de situatie.
Elk membraan is, als elke grens, TEGELIJKERTUJD Scheiding EN Verbinding.
Alles in ons hele lichaam heeft betekenis; tegelijkertijd Materieel en Immaterieel.

Net als in taal, gaat het in ons lichaam niet om het materiaal maar de informatie.
Ons hele universum is uitendelijk, op ‘Niets’ gebaseerd: FASE.

    De manifestatie van het universum is een organisatie van fase. Daarin komen verschillende vormen voor. Wat hierboven is beschreven voor de ontwikkeling van de taal van het leven, en de opbouw van com-plexiteit van de cellen, geldt ook voor het hele universum. Ook daarin zijn ‘lagen’te onderkennen, die wij beleven als verschillende vormen van manifestatie; dus als verschillende soorten van materialisatie van informatie. Met anderen woorden: het gaat over het manfesteren van bewustzijn.

Elk stukje materie is daarin drager van informatie. Voor het verhaal (het lied) maakt het niet uit of het wordt gesproken of gezongen, gedicht (als het maar wordt geopend), gestuckt of geschilderd. Als het maar verteld wordt.
Net als in een boek gaat het in ons lichaam niet om de moleculen of genetische code, maar om de ruimte tussen de woorden. Het gaat erom, om tussen de regels te kunnen lezen. De danser is niet de dans: alsde danser stildtaat is de dans verdwene. In het lichaam gaat het niet om de cellen of moleculen, maar om hun dans en hun lied. Het gaat om het verband tussen de stukjes, waardoor het beeld van de puzzel als geheel wordt bepaald.

Materie is een Floppie, een CD, DVD, vel papier, of kleitablet, afhankelijk van de omgeving. Het is de drager van de boodschap. Moleculairchemie gaat niet over de chemie van moleculen, maar om de dans van alle chemische interacties van het hele uniVersum. (Uni-Versum: één Lied.)
De moleculen van leven worden gemaakt conform de behoefte.
Is een langere molecuul nodig? Dan wordt het gemaakt? Moet het meer flexibel of star zijn? Ook daar bepaalt de context het resultaat. Moet het worden ontwikkeld, ingewikkeld, opgebouwd, verbouwd of afgebroken? Ook dat gebeurt als gevolg van de interactie tussen de cellen. De uitwisseling tussen cellen. De communicatie tussen cellen. Het gesprek tussen de cellen in het hele lichaam. Lichaamstaal heeft een levendige letterlijke betekenis in ons leven.

Op deze manier ontstond uit gas eerst Aminozuur, toen Eiwit, daarna Enzymen/Hormonen/Feromonen afhankelijk van het doel waarvoor het eiwit gebruikt wordt, en daarna moleculaire complexen zoals RNA en DNA. De geschiedenis van de schepping laat zien dat, naar gelang de behoefte, de cellen steeds grotere moleculen maakten. DNA is niet de drager van leven; leven is de schrijver van DNA en de moleculen van leven. Het zijn onze cellen die ons leven bepalen. Materieel en immaterieel. Het zijn de cellen die communiceren via moleculen. Maar de moleculen zijn niet de taal; slechts de dragers. De basis van het gesprek is de utwisseling van informatie; “het Lied dat zichzelf Zingt”.

Het is daarom zaak om niet te kijken naar de woorden en de letters, of de inkt waarvan ze gemaakt zijn of het papier waarop ze zijn geschreven. Ze zijn deel van de uitwisseling tussen de cellen. Het gaat om de uitwisseling tussen de cellen. Tussen de cellen kunnen we zien wat zich afspeelt in de cellen. Tussen de cellen van je lichaam kan je zien wat zich afspeelde in je eerste cel, de Zygote.

De samenhang van het lichaam is niet te brgijpen in termen van materie en moleculen. Die zijn het gevolg van het gesprek, het lied, het complex van trillingen wat ‘je’ cellen met elkaar delen.

In je lichaam kan je zien dat alles wat zich afspeelt tussen de cellen, niet vanuit de cellen bepaald wordt; maar vanuit hun Oorsprong. Het hele lichaam is een ont-vouwing van je eerste cel, zoals een eik de ont-vouwde vorm is van de eikel.

Als je je lichaamsgroei in de tijd-achteruitkijkspiegel zou bekijken, dan zie je de hele complexiteit van je lichaam steeds eenvoudiger worden. De diversiteit, en het aantal van de cellen, wordt steeds minder. Uiteindelijk kom je uit op de eerste cel, de Zygote. Daarmee is gezondheid ook goed te begrijpen: als het uitvouwen, uitpakken, van die eerste cel ongestoord plaatrsvindt, dan is je hele lichaam een binnenstebuiten plaatje van de Zygote. (Net zoals je Zygote al een buitenstebinnen plaatje is van het hele universum).

Het gaat om de samen-hang tussen de cellen, en het gehele patroon. Daarom heet genezen ook helen; en zijn heelmeesters per definities genezers. Als je de heelheid in het deel kan her-stellen, is het deel weer deel van het geheel. “Het Stukje past weer in de puzzel”. Het beeld van het geheel is te zien in het deel; waardoor het deel op zich niet meer te zien is.
(De mystiek spreek vaak over de oceaan en de druppel. In de oceaan is de druppel niet als druppel te zien. “De druppel in de oceaan” is het basismechaniek van gezondheid. Het universum is één met je lichaam.)

Het is op deze manier dat je lichaam is opgebouwd uit puzzels die elk stukjes zjn van puzzels. Je lichaam is cel van de mensheid, zoals een cel deel is van je lichaam. Maar omgekeerd: alles wat je lichaam met/voor je doen kan, is bepaald door het complex van eigenschappen van je lichaamscellen. De varieteit van cellen, en de manier waarop ze zijn gegroepeerd. maarkt dat elke cel voor zich (en daardoor alle cellen samen) bepaalt (bepalen) wat je lichaam doen kan.

Alles wat je lichaam kan doen is dus bepaald door de vermogens van je individuele cellen. De gezondheid van je hele lichaam wordt bepaald door de gezondheid van je aparte cellen. Behalve dat ze als aparte cellen al ziek, en dus bijna dood zijn. Want ook al bepaalt elke individuele cel wat je lichaam doen kan, het kan het alleen maar doen met alle cellen samen. Je lichaam is geen constructie van cellen; het is één organisme. Het is een kolonie van cellen, waarbij elke cel uit je eerste cel ontstaan is. De samenhang - dus gezondheid - van je lichaam is al in je eerste cel bepaald (die je van je voorouders hebt gekregen.
(Voorouderverering is geen bijgeloof, maar een besef dat je voorouders voortleven in jou. Er zijn zelfs technieken om problemen van je voorouders te genezen.)

Het gaat er dus om om het samenspel van je cellen te begrijpen; en te weten hoe elke cel daaraan bijdraagt. Dat wordt expliciet in de bestudering van reflexen.

 

Reflexen

 

Reflexen zijn gedragspatronen waarmee je omgaat met je omgeving.
Reflexen zijn gebaseerd op wat je al beleefd hebt. Reflexen re-flecteren, her-kaatsen, iets wat al ‘in je archief’ ‘staat geschreven’.
Reflexen zijn daardoor gebaseerd oop het verleden. Ook op het ver-leden.
Reflexen staan buiten de tjd: alles wat je oojt gedaan het staat opgeschreven in je lichaam. Je lichaamcellen hebben het mee-gedaan; en onthouden dat in het samenspel tussen de cellen.
Alles wat je gedaan hebt wordt zo onthouden; dus behouden. Daardoor kan het worden herinnerd, of beter gezegd: her-innerd. Je kan een “Action Replay” doen van alles wat je beleefd hebt. Daardoor kan je wat je ooit deed, in de zelfde onstandigheden herhalen. Met wat aanopassing kan je het ook in andere omstandigheden herhalen (zie hoe boven werd beschreven dat cellen zich leerden aanpassen aan meer dan één omgeving). Daardoor kan het ook in een andere omgeving worden onthouden dan daar waar je het geleerd hebt (waar het “geprogrammeerd werd”). Daardoor kan je het weer in je oproepen (her-in-neren) waardoor je het weer kan be-leven.

Reflexen zijn een gemak. Ze maken het mogelijk om iets, wat dan ooit, wat je ooit deed in dezelfde onstandigheden weer te kunnen herhalen. Verrgelijken met het inprogrammeren van een programma in een computer. Je lichaam schreef wat je deed naar het archiev; vanuit je archief kan het weer worden uitgelezen, en uitgevoerd. Dat gaat sneller dan je denkt; en sneller dan je je voorstelt. Letterlijk. Reflexen gaan 10, 100, tot 1000 maal sneller dan je kan denken. Het hangt ervan al of het gaat om een lichaamsreflex (10x zo znel) een orgaanreflex (100x zo snel) of een celrespons (1000x zo snel). Het gevolg is dat je niet door hebt dat je al gereageerd hebt. De reflex voltrekt zich buiten je bewustzijn; en onttrekt zich daardoor aan je bewust-zijn. (Het zijn de anderen in je omgeving die dat bewuster beleven: dat je door reflexen geleefd wordt.)

Dat is de reden waarom veel mensen door hun reflexen worden geleefd. Hun reflexen ‘leven’ voor hen. Behalve dat reflexen niet leven noch be-leven. Het zijn eenvoudige herhalngen van wat ooit geweest was. “voorbij; voor je het weet”: Het is een herhaling van het verleden. Reflexen leven buiten de tijd; daardoor zijn ze niet bij de tijd. Als je je leven door je reflexen laat leven, dan is je leven gebaseerd op het verleden. En, ingeval dat niet verwerkt is, hje ver-leden. Het gevoelg is dat je leven wordt geleid door je emoties: de ervaringavn van hoe het geweest was. Alles wat gebeurt wordt vergeleken met hoe het oot was, vroeger. Het gevolg is dat je wordt ontkoppeld van het heden. Daardoor onstaan problemen, maar je aanrijdingen. loop je kleerscheuren op, en ga je dood.

Ook al zijn reflexen handig; ze zijn alleen te gerbuiken voor situaties die niet zijn veranderd. Zoadra er in de omstandigheden ook maar iets verandert, is de reflex niet meer geldig. Het gevolg is dat de reflex iets doet wat niet aansluit op de oimgeving. Daardoor in conflict komt met de omgeving. En - zonder dat je het doorhebt - je leven verknalt en verbruit. Als je je leven door Reflexen gaat leiden, ga je dood aan je reflexen. Veel van de oude mythen en sagen worden steeds weer verteld omdat ze juist dit bescghrijven. (De vrijers van Penelope van Odysseus bijvoorbeeld.) De kunst is om te kunnen bepalen wanneer je reflexen je leven voor je laat leiden (ademhaling, hartslag, circulatie), en wanneer je zelf de koers van je leven ter hand neemt.

Om dat te kunnen doen moet je reflexen begrijpen. Weten wat ze zijn. Weten hoe ze werken. Weten waarop ze gebaseerd zijn, waarom ze zo werken. En weten wat je eraan, en ermee, doen kan.
De basis daarvan is hierboven verteld: reflexen zijn gebaseerd op je eigenschappen van cellen. Je reflexen, je gedrag, je persoonlijkheid en opinies: alles wordt bepaald door je reflex, en je omgang met reflexen. Of je reflexen je leven voor je laat bepalen. Of dat je reflexen gebruikt om je leven te leiden.

Dat is in het kort de essenties: je kan je leven kijden, of je kan je leven leiden.

Geloof en Overtuiging; Persoonlijkheid en Leven

Je doen en laten wordt bepaald door reflexen. Het zijn de individuele cellen die door hun eigenschappen bepalen wat je dien kan. Het is het resultaat van wat elke cel op zich doen kan, en wat alle cellen samen kunnen doen. Het samenspel tussen de cellen bepaalt of je meer kan doen dan alle cellen samen; door synergie. Of minder; door dysegie (ziekte).

Dat wat je kent van een ander als hun karakter, hun persoonlijk gedrag, is vooral bepaald door reflexen. Hoe meer mensen herkenbaar zijn in hun gedrag en manier van leven, des te groter is de kans dat reflexen hun leven bepalen. Soms is dat hun keuze; vaker is dat toeval. De Tarot kaarten laten dat zien: de zot heeft een jas als een lappedeken: het is een bijeenraapsel van reflexen die de lading zowat dekken. Bij de magiër is het kleed egaal wit: de reflexen zijn ontmanteld en het gedrag als geheel is gebaseerd op de basisprincipes waarop reflexen gebaseerd zijn: de universele vermogens.

Het is een metafoor: het beschrijft in hoeverre je leven door reflexen, gewoonte geleefd wordt. Het gaat om ooit genomen besluiten: hoe doe je iets? Wanneer, waarom, waartoe doe je het, en doe je het zo? Nadat het besluit eenmaal is genomen is je relatie met je omgeving bepaald. Als vanaf dat moment je reflexen je leven bepalen, zullen je reflexen vanaf dat moment je ooit genomen besluit herhalen; of je ervan bewust was of niet. Of je je ervan bewust bent of niet.

De enige manier om je leven niet meer door reflexen te laten bepalen is om op elk moment zelf te besluiten welke besluiten je neemt. Dat is meer complex dan je je voorstelt, en daardoor niet haalbaar. Wat wel is te realiseren is dat je periodiek je reflexen naloopt, en bijstelt. Dat is waarom alle religies adviseren om meditatie als medicatie te gebruiken. Als je ophoudt wat te doen, ervaar je wat je lichaam ‘vanzelf’ doet; reflexmatig. Dan kan je weer ervaren hoe je ademhaling, hartslag en circulatie als het ware vanzelf gaan, doordat reflexen dat voor je verzorgen. Daardoor kan je voelen of de samenhang van de reflexen goed aanvoelt. (“Voel je goed” is tegelijkertijd diagnose en therapie”.) Als gevolg daarvan kan je de harmonieuze samenhang van de interne procesen herstellen. Als je je goed voelt.

cellen

hormonen en neuronen

synapsen

hersenen en lichaam

reflectie in de spiegel

reflexen en gedrag

patronen van reflexen en patronen in gedrag

persoonlijkheid, karakter, ego

bewust on(der)bewust

het aanspreken van reflexen

Het loodgietersmodel: je moet je verbinden met wat slecht werkt om het weer goed te laten werken

gedrag als vrije keuze

[Welkom!] [Achtergronden] [De Wetenschap van Leven] [Projecten] [Virus plus] [Reflexen zijn Levensbepalend] [Bewustzijn] [Holoversity] [OOOO]

Welkom !
SIG-zaait

Stichting ter bevordering van de Integratie van Geneeswijzen

Opgericht 12 februari 2002
KvK Amsterdam 34175768

Voor Donaties:

Postbank rekening 7234993 t.n.v. SIG

of via PayPal:

 

[preventievenegeeskunst]
[zelfgenezen]
[integralegeneeskunst]
[webdokter]