De Kip of het Ei? - Altijd het Ei O#o van Nieuwenhuijze Wat was er eerst, de Kip of Het Ei? De vraag wordt vaak gesteld alsof het om een on-oplosbaar probleem gaat; een vicieuze cirkel. Het antwoord ligt echter voor de hand: Het Ei. "omne vivum ex ovo". Al het leven ontstaat uit een ei. Kuikens, slangen, mieren. mensen, ... De basis ligt in het kosmische ei, basis vorm van schepping van het universum. Is DNA leven(d)? DNA onderzoek is in grote mate een Kip-of-Ei verhaal. Is DNA de basis van leven? Is leven de basis van DNA? Er zijn veel mensen die menen dat je vanuit DNA de opbouw van ons lichaam moet kunnen verklaren. En er zijn mensen die er van uitgaan dat je uit de samenhang van het universum de opbouw van DNA kan verklaren. Het verschil is belangrijk, want de eerste visie komt erop uit dat je je DNA moet repareren om je lichaam te kunnen genezen: het materiële/mechanistische model. De tweede visie gaat ervan uit dat je zelf je DNA kan genezen. In ons lichaam komen informatie en materie samen: wat is de relatie tussen Kip-of-Ei (materie en informatie) in de opbouw van ons lichaam, en DNA? Onderzoek van Edwards, Margulis en Lipton komen in het volgende samen met de ervaring van de non Theresa. Is DNA Kip of Ei? DNA Watson en Crick deden een geweldige uitvinding: in onze cellen bestaan moleculen die een heel bijzondere vorm hebben. De eerste beschrijvingen was dat het (chemisch gezien) een kristal is. De ordening is heel gestructureerd en bepaald. De reacties en relaties zijn heel gecontroleerd. Vanuit hun werk is een wereldwijd onderzoek opgezet: het Genoom Project. Dat stelde de vraag welke aminozuren in het DNA voorkomen, in welke volgorde. Het antwoord op de eerste vraag is simpel: dat zijn er weinig. Het antwoord op de tweede vraag is complex: die volgorde is voor iedereen kennelijk anders. Dit leidde tot het idee dat DNA is te vergelijken met een schriftrol, een alfabet van letters die een tekst vormen waarmee de opbouw van ons lichaam wordt beschreven. DNA-genese Sommige mensen menen dat dit betekent dat het DNA het Heilige Boekrol is van ons lichaam. Voor hen is het niet een beschrijving van de opbouw van ons lichaam, maar een blauwdruk, een recept, een opdracht. Ze menen dat dit zo is omdat onderzoek heeft laten zien dat als je aan het DNA morrelt, dan de vorm van het lichaam verandert. Omgekeerd heeft dat geleid tot de gedachte dat 'afwijkingen' van het DNA de basis is van ziekte. Dit is één van de vormen van mechanistisch denken: de materie bepaalt het leven. Deze manier van denken heeft een probleem: het verklaart niet waar het DNA vandaan komt. Het legt niet uit wat die boekrol heeft geschreven. Het Ei en de Kip Om te zien waar DNA vandaan komt moeten we verder kijken. De kip komt uit een ei dat werd gelegd door een kip die uit een ei kwam, enzovoort. We moeten verder kijken dan die ene kip en dat ene ei. Via gedachten zoals Gebraden Kip en Omelet is het snel duidelijk dat we niet moeten zoeken naar de voorbeelden waardoor de keten van leven wordt verbroken, maar naar een begrip waardoor de kettingreactie van leven door gaat. Dan komen we op ander inzicht. Speel de Film van de Tijd af met hoge snelheid, en zie hoe over miljoenen jaren kippen (en andere levensvormen) uit eerdere levensvormen ontstonden. Telkens ontpopt de evolutie via een tussenfase van een ei. Het ei heeft daarmee een centrale rol in de vorming van leven. De doorgaande knopen in een ketting van leven. Het Kosmisch EI Terugkijkend in de tijd is te zien dat alle levensvormen uit ei ontstonden. "Het Ei is ALTIJD eerder dan de Kip". Het gaat namelijk niet om het specifieke ei, maar om het ei als concept, als principe. Dit is het beste te zien door verder te kijken dan die kettingreacties van ketens van leven, naar de principes en processen waaruit leven ontstaan kon. We komen dan uit bij onderzoekers zoals Edward Lawrence, Lynn Margulis en Bruce Lipton. Lawrence Edwards Lawrence Edwards, wiskundige, had interesse in het ontstaan van vormen. Zijn boek “The Vortex of Life” is een basaal boek wat in elke schoolopleiding een plaats verdient. Hij toont de wiskundige operatie van het binnenstebuiten draaien van een lijn. Waar het om gaat is het resultaat waar hij op uitkomt: de vorm van een ei. Het Kosmisch Ei is niets anders dan een wiskundige beschrijving van een punt dat zich binnenstebuiten keert. Dit is een algemeen principe. De beweging die daarmee gepaard gaat is die van een draaikolk. Dat is ook het mechanisme waarop het ontstaan van het universum nu wordt beschreven: een draaikolk die zich omkeert in zichzelf, en daarmee de vorm van een ei vormt. Ei - Ei Wiskunstig is de ei-vorm bijzonder: het is een bijzondere vorm van een ellips, die weer een bijzondere vorm is van een cirkel. De ei-vorm is bestand tegen grote druk, maar is tegelijkertijd ook asymmetrisch. Het is die asymmetrie die in wiskundige-natuurkundige systemen wordt gebruikt om de beweging in het universum te verklaren. Het zijn deze bewegingen die, vanuit dat principe van omkering (het kosmische ei) het kosmisch gas, de sterren en de planeten gevormd heeft. Dus ook het DNA. We kunnen dus niet zeggen dat DNA de basis is van leven. Schepping (dus leven) is de basis van DNA. Lynn Margulis Lynn Margilis heeft de Kip-uit-Ei vraag op een andere manier bekeken. Het was haar duidelijk dat, als je maar ver genoeg terug gaat in het verleden, dat de vormen van leven uit eerdere levensvormen ontstonden. Zij liet zien dat we hogere vormen van leven kunnen begrijpen op basis van een symbiose van microben. Dit is niet het klant-en-klaar-model van ‘de schepping van de wereld’, maar een model van evolutie. Archeologie liet zien dat voor levensvormen eerdere en meer rudimentaire levensvormen zijn te vinden. Wat dan ook duidelijk is, is dat – steeds meer complex – DNA zich als bijproduct heeft ontwikkeld. Microben De meer complexe vormen van leven (en DNA) vinden dan hun ontstaan in een symbiose van microben. Vier belangrijke vormen van microben, elk in staat om in een andere omgeving te leven en overleven, kwamen daarin samen en konden - samen - in al die omgevingen overleven. Dit geeft een beeld - samen met wat andere onderzoekers vonden - dat vanuit primair gas (door bliksemontlading) aminozuren ontstonden, die zich in een omgeving konden opbouwen en doorbouwen tot steeds grotere moleculen: eiwit, enzymen en DNA met de genetische code. Op dezelfde manier kunnen we zien dat uit eiwit virus, bacterie en (eukaryote) cellen ontstonden. Het komt er op neer dat de materie van de aarde in toenemende mate met informatie werd verweven. Bruce Lipton Bruce Lipton draagt op een meer betrokken manier bij aan het verhaal van het ontstaan van DNA. Het beeld wat hij schetst toont DNA als een zwerm van atomen die door eiwitten worden opgebouwd en onderhouden. Vergelijk het met een kolonie termieten of bijen. Specifiek is dat het DNA-mandeleiwit het DNA onderhoudt en bijhoudt; in reactie op wat er in het koppelingseiwit gebeurt net onder de membraan van de levende cel. Het koppelingeiwit combineert de activiteiten van poorteiwit en sensor eiwit in de celwand, en is daarmee de basis van de intelligentie van onze cellen. DNA is een gevolg, geen oorzaak DNA is ontstaan vanuit de activiteit van onze cellen. Het is een archiefkopie van ons verleden. Genetische manipulatie spant het paard achter de wagen: dat wat een gevolg is van de ontwikkeling van leven, wordt beschouwd als de oorzaak. Genetische manipulatie wordt daarmee ook een vreemd gegeven: een bladzijde uit het ene boek wordt in het andere boek geschoven, met het doel om het verhaal een andere wending te geven. Met de hoop dat het verhaal gewoon doorgaat. Vanuit de materiële visie bepaalt je DNA de kwaliteit van je leven. Vanuit de studie van natuurwetten is te zien dat de kwaliteit van je leven, je beleving van je omgeving, de samenhang van je DNA kan bepalen. De non Theresa & Benveniste/Emoto De bovengenoemde onderzoekers leggen uit dat we DNA opbouwen in ons lichaam (Lipton), dat we daarin met al onze voorouders en zelfs de microben zijn verbonden (Margulis), en dat we dat doen op basis van universele principes van schepping die ook in de celdeling zijn te herkennen (Edwards). Deze onderzoekers beschrijven in principe het DNA van een ander. Het onderzoek naar de non Theresa laat zien dat dit betekenis heeft voor wat we aan den lijve beleven. Zij was in staat om in gebed (meditatie) enzymen te genezen die chemisch of door straling waren beschadigd. Zij liet buiten haar lichaam zien wat kennelijk binnenin ons lichaam gebeurt: de manier waarop we ons voelen heeft effect op de opbouw van bio-materie. Ook Benveniste en Emoto hebben later laten zien dat water op hoe we ons voelen. Al onze lichaamsmaterialen reageren op wat we beleven en voelen, want al onze lichaamsmaterialen worden opgebouwd door levende cellen. Voelen we ons daar goed bij - zoals Theresa - dan herstelt dat de heelheid van de materie. Manifestatie van beleving DNA is opgebouwd - over miljoenen jaren - door ons lichaam. Wat wij doen is verbonden met wat al onze voorouders al deden. DNA is niet een estafette stokje wat we doorgenen van generatie naar generatie: het is een verhaal van ons leven, waarin we onze ervaring bijschrijven op basis van hoe we omgaan met onze beleving. In DNA is te zien dat onze persoonlijke beleving deel is van een veel grotere beleving, met de betrokkenheid van veel meer personen. Het is ook duidelijk dat het onderhoud en de opbouw van DNA gebeurt door eiwitten in onze cellen. Dat is een niveau van functioneren waarvan we ons niet bewust zijn. Wat we denken, voelen, willen en doen bepaalt echter wel de interne gesteldheid van ons lichaam, en hoe de eiwitten in de cellen ons DNA opbouwen en onderhouden. Onze beleving van onze omgeving bepaalt zo het DNA in ons lichaam. Vanuit het begrip van de principes van het uniVersum hebben diverse culturen leren kennen die ze in DNA kunnen herkennen. Het gaat erom in ons leven die meer universele patronen te herkennen, en beleven I Ching Er is een interessante relatie tussen DNA en de oosterse manier van denken. Het boek "The I Ching and the Genetic Code " maakt expliciet dat de natuur niet op toeval berust. De vormen zijn steeds afhankelijk van de context, maar de principes die de verandering bepalen zijn algemeen geldig. Het gaat er dus niet om te kijken naar de vorm (dus structuren) maar om de principes (de inbedding in de omgeving). Dit vraagt om en andere manier van denken. Het is de soort van abstractie die in de wiskunst bekend is; en ook in de I Ching is beschreven. I Ching, het boek van veranderingen, gaat niet alleen over transformaties, maar ook over transmutaties. Het gaat niet alleen om veranderingen in de context, maar ook veranderingen van de context. In ons lichaam is te zien: die twee komen allebei samen. Ons aanpassingsvermogen beschrijft tegelijkertijd het aanpassingsvermogen van ons lichaam in de omgeving (de vegetatieve respons) en de aanpassing van de omgeving aan ons lichaam (de animale respons). Rivier en Bedding In de wiskunde zijn er sommen waarin het samenspel tussen een rivier en een bedding kan worden berekend. Stapsgewijs wordt dan berekend wat het effect is van de rivier op de bedding (de bedding verlegt zich), en wat het effect is van de (nieuwe) bedding op de (voortstromende) rivier. Ook hier is het de beweging die de basis is van de vormen. Dat is ook wat door embryoloog Erich Blechschmidt al werd beschreven: in ons lichaam is er eerst een beweging, dan pas een vorm. Eerst een hartslag, dan pas een hart. Eerst een contractie, dan pas een spier. Op grotere schaal is dat nu ook in de kosmogenese beschreven: de materie van de kosmos is ontstaan als stolsel van een beweging. Op dezelfde manier is het DNA een stolsel van onze interactie met onze omgeving. Elke persoon ervaart de stress en stimulus in de omgang met de omgeving (H Selye). En elke persoon slaat die informatie op in de geheugenbank van onze cellen (B Lipton). Op die manier bouwen we, over de miljarden jaren en generaties, ons DNA op. Ons voorouderaltaar in de spiegel Veel volkeren doen aan voorouderverering; zegt men. Meestal gaat het erom te beseffen dat in je zijn, en je leven, de beleving van je voorouders doorspeelt. Er zijn geneeswijzen en technieken waarin die (al of niet in symbolische vorm) als therapie gebruikt wordt. Problemen die in de persoon worden beleefd, worden herleid tot problemen die een voorouder beleefd heeft. Op die manier zijn er allerlei onopgeloste problemen die vanuit de voorouderbeleving verklaard wordt. Een voorouderaltaar is een simpele (symbolische) methode om niet te vergeten dat niet alle problemen die je meemaakt door jezelf gemaakt zijn. Het is een andere manier van benoemen van de ‘erfzonde’, die tegenwoordig vaker als ‘overerfelijke genetische defecten’ worden beschreven. In het kader van de hier gepresenteerde gedachte is ook dat een kip-of-een-ei: aangeleerd gedrag en overgedragen genen gaan altijd samen. Genetische ontwikkeling, op de lange termijn, is ook aan een sociale omgeving gebonden. De vraag is hoe je a-functioneel gedrag-of-genen kan herstellen. Je ei-gen DNA Wanneer men het heeft over je genetische belasting (dat wat je voorouders al aan levenservaring hebben bijgeschreven in hun DNA) dan heeft men het gewoonlijk over het lineair DNA; welbekend van de kurketrekker-achtige plaatjes. We hebben echter ook circulair DNA, in het mitochondrium – het energiecentrum in de cel. Dit Circulair DNA wordt van moeder op kind overgedragen. Vandaar het belang wat wordt gegeven aan de vrouwelijke stamlijn in de zigeuners en de joden. Dat het lineaire DNA het meeste bekend is sluit goed aan bij de macho culturele traditie; hier. Bij veel anderen volken is het juist de vrouwelijke lijn die daar als stamlijn geldt in de stammen. Met wat we nu van het genetisch materiaal weten is daar veel voor te zeggen. De vrouw levert met het X- chromosoom en het circulair veel meer substantiële basis voor het vormen van de mens en het in stand houden van de soort dan het mannelijke Y Gen (wat dus een rib minder heeft dan de vrouw...). In praktische zin blijkt dat de stabiliteit van de soort door de vrouw verzorgd wordt; en de variatie op het thema door de mannen. De vrouwen zoeken ze - liefst - daarop uit. Taal van Schepping Fascinerend - in leven - is de integratie van informatie en materie. Is het de materie van het DNA dat leven bepaalt? Of is het leven dat de materie van het DNA bepaalt? De kip-en-ei vraag is dan: wat is de kip (de vorm); en wat is het ei (de oorsprong/transformatie). Dan is het duidelijk dat ons lichaamsmateriaal de kip is. De celdeling is het ei; volgens hetzelfde principe als Lawrence Edwards laat zien voor het universum. In ons lichaam is al het materiaal aangelegd door de levende cellen, dus niet de oorzaak van ons bestaan maar het gevolg. Ook het DNA is aangelegd, over miljarden jaren, door de cellen van ons lichaam. DNA is geen toevalsbevinding. Het is een samenhang van betekenis, uitgedrukt in het alfabet waarin ook de andere culturen de principes van leven hebben beschreven. We hebben niet alleen en lichaamstaal waarmee de cellen met elkaar communiceren, en een boekrol waarop ze hun archief administreren - hun backup copy - maar er is ook een logica waarop dit gebaseerd is. Zoals ook door andere culturen is beschreven. Zij beschrijven dezelfde principes, niet op basis van de vorm, maar in meer abstracte termen, zoals (zie figuur) de I Ching. Bio-Logica Er zit zo een diepe logica in de opbouw van ons DNA, in afspiegeling van de samenhang van de principes die bepalend zijn voor de opbouw van het universum. Omgekeerd is ook te zien dat het DNA dat daardoor ontstaan is 'als een toverstokje' (dirigenten baton? schriftrol?) bepalend is voor de opbouw van ons lichaam. In de praktijk komt het erop neer dat we door ons leven de opbouw van ons DNA mede bepalen; en dat de structuur van ons DNA de opbouw van ons lichaam kan bepalen. Het is een samenspel vergelijkbaar met dat van een rivier en een bedding. De conclusie presenteert zich, dat we niet vrijelijk stukken DNA door andere stukken DNA kunnen vervangen: het gaat erom de rol van het DNA als reflectie van de opbouw van het uniVersum te kunnen begrijpen. Het ziet er naar uit dat het daarin interessant is om de Oosterse inzichten in samenhang van levende systemen met de westerse inzichten in de samenhang van materie te combineren. Conclusie DNA is niet de basis van de opbouw van ons lichaam. De opbouw van DNA is een afspiegeling van de opbouw van het universum en leven. Morrelen aan het DNA is dan ook niet te bezien in relatie tot de effecten op ons lichaam; het gaat om het samenspel met het universum. Dat vraagt om een andere dan een mechanistische visie. Het gaat niet om de Kip (DNA), maar het EI: de principes van schepping en leven die in het westen nog niet veel bestyudeerd zijn. De inzichten van het Oosten, Verre Oosten en Verre Westen zijn hierin goed te gebruiken. Het plaats het onderzoek naar DNA in de context van de hele planeet, alle vormen van leven, en de ontwikkeling van Aarde. DNA is een geschiedenisboek van ons collectieve verleden. DNA is voor een groot deel voor veel levensvormen 'hetzelfde'. In de praktijk van ons leven is de betekenis meer simpel: In ons DNA krijgen we een afschrift van wat alle voorouders hebben ervaren in hun lichaam in hun leven op Aarde. Het gaat er niet om wat je daarvan meekrijgt: het gaat erom wat je daarvan maakt. Onze eiwitten in onze cellen organiseren de opbouw van DNA op basis van ons omgaan met onze beleving van onze omgeving. Bronnen Edwards, Lawrence (1993): "The Vortex of Life"; Floris Books, Edinburgh, GB Lipton, B http://www.brucelipton.com Lynn  Margulis  (1998)  Symbiotic  Planet, A New Look at Evolution, Basic Books Erich Blechschmidt (2004) The Ontogenetic Basis of Human Anatomy: The Biodynamic Approach to Development from Conception to Birth, North Atlantic Books, USA Martin Schönberger, (1992) The I Ching & the Genetic Code : The Hidden Key to Life, Aurora, USA Figuur bron: http://www.kheper.net/topics/I_Ching/IChing_and_dna.htm (Veel verouderde links)