Gedachten over gedachten. O#o van Nieuwenhuijze Gedachten. Dat is het meervoud van Gedacht. Gedacht is de verleden tijd van gedenken; dus denken. Het volgende vat een aantal basisgedachten samen over het denken. Het komt tot de conclusie dat gedachten ‘het eind van de lijn’ zijn. Het gaat in ons leven niet om wat we denken. Het gaat om het realiseren waarop ons denken, en onze gedachten, gebaseerd zijn.   Daarvoor wordt een metafoor voorgesteld: de dampkringloop. We spreken over gedachtenstromen: die zijn te vergelijken met rivieren. De gedachten zijn het gevolg van een landschap van gevoelsbeleving; vergelijk rivieren als gevolg van regen. Elk landschap heeft een klimaat van beleving; zoals bergen, en ‘noorderbreedte’ de hoeveelheid neerslag bepalen. Het hele vermogen van het kunnen denken is verbonden met onze interne circulatie, zoals wolken, regen en rivieren deel zijn van de dampkring.   Veel mensen leven in een wereld van gedachten. Sommigen beseffen dat gedachten rijden op gevoelens, en emoties. Weinigen hebben door dat die het gevolg zijn van onze omgang met het verleden, in het heden. Uiteindelijk komt het neer op onze keuzen in onze omgang met onze beleving van onze omgeving. Onze beleving van onze omgeving is een directe ervaring; buiten woorden, als bij een baby. Onze omgang met onze omgeving is iets wat we, net als een kind, spelenderwijs leren. Onze emoties, en gevoelens, zijn louter een neerslag, of weerslag, van de manier waarop we ons verleden (of heden) ons leven laten bepalen; en/of welke keuzen we daarin maken. Als een puber. Het gevolg is onze gedachte. Dat wat we denken, bedenken, hebben gedacht, of ooit gedacht hebben kan zo ons leven bepalen. Als we er volwassen mee omgaan. Vandaar dat hierboven gesteld werd: onze gedachten zijn het resultaat ‘het eind van de rit’. Het betekent ook dat we ons leven niet op onze gedachten kunnen baseren. Onze ge-dacht-en-... zijn alleen bruikbaar en zinvol als ze helemaal onderzocht zijn, van toepassing zijn, bruikbaar zijn, effectief zijn, en de situatie helpen. Veel mensen nemen de tijd niet om hun gedachten na te lopen, het verleden te herkauwen, en te verteren, en de “was-machine” in een “is-beleving” te transformeren. Dat is de essentie van meditatie: de reflexmatige ge-dacht-en-... te herkauwen en tot leven te brengen. Het gevolg is dat veel mensen in hun ge-dacht-en blijven hangen, en die hun leven laten bepalen. Het gevolg is dat hun verleden hun heden, en dus hun toekomst, kan/gaat bepalen.   Gedachten zijn de golven van een oceaan. Ze worden gedragen door getijden van gevoelens. Die weer deel zijn van de oceaanstromen van verzamelde neerslag van beleving. Uiteindelijk is het niet meer dan een (beperkt, ietwat tastbaar) deel van de dampkring van onze beleving. Vandaar het belang van meditatie. Dat is niet meer dan de ruimte om gedachten vrij te laten stromen. Daardoor is te ervaren dat gedachten altijd met gevoel, en emoties zijn verbonden. Daardoor is ook weer te beleven dat het niet meer is dan de weerslag van de neerslag van onze beleving van onze omgeving. Er zijn mensen die hun gedacht-en hun leven laten bepalen. Ze leven daardoor aldoor in het ver-leden. En er zijn mensen die hun gedachten door hun gevoel laten dragen. Die ontdekken dat vanuit hun gevoel telkens weer nieuwe gedachten ontstaan kunnen. En er zijn wat mensen die beseffen dat hun gevoel wordt gedragen door hun willen en wensen. Uiteindelijk is ook dat waar het niet om gaat: uiteindelijk gaat het alleen om beleving; Be-leving. Interessant is dat beleving het snelst gaat: directe beleving. Willen en wensen heeft te maken met het (h)erkennen van (vage) patronen. Dat duurt, even. Gevoel en Emoties gaan nog iets trager: het gaat om het herkennen van de reactie op zulke patronen. Gedachten zijn dan de als het ware gekristalliseerde vorm van die patronen. Die lopen altijd achter bij de feiten. Zijn, gaat 1000 keer sneller dan gedachten. Willen, gaat 100 keer sneller dan gedachten. Voelen, gaat 10 keer sneller dan ge-dacht-en. Gedachten zijn daarmee de traagste vorm van omgaan met onze be-leving. Centraal-stellen van ge-dacht-en is het gevolg van conditionering; meestal van scholen. Het verlamt in feite de beleving. Centraal-stellen van emoties is ook het gevolg van conditionering; meestal van aangeleerd gedrag in families. Centraal-stellen van willen is een proces van conditionering; meestal in directe interactie met een persoon of andere personen. Centraal-staan van beleving is een essentie van leven. Het is direct in onze celreacties te herkennen. Beleving, is zo met celprocessen te vergelijken: direct en bepalend voor leven. Willen, is zo met orgaanprocessen te vergelijken: redelijk direct en bepalend voor onze omgang met onze omgeving. Voelen, is met onze lichaamsbeleving vergelijkbaar: het netto resultaat van onze beleving op ons lichaam. Denken, is niet meer dan onze eigen reflectie: het wereldbeeld wat we zelf vormen, van/in/over onze beleving van onze omgeving. Gedachten lijken alleen maar levensbepalend. Alléén, stellen ze niets voor. Als ze niet door gevoel worden gedragen, hebben ze geen draagvlak. Als ze niet deel zijn van je willen en wensen, hebben ze geen volume. Als ze niet deel zijn van je oceanisch gevoel van universele beleving, hebben ze geen substantie. Dat is ook de essentie van meditatie. Om gedachten met gevoel te verbinden, en je Zelf weer goed te kunnen voelen. Dat heeft te maken met contemplatie: om je Zelf te be-leven in je context. Dat heeft weer met concentratie te maken: de realisatie dat wat je bent, vorm geeft aan een uiting van het uniVersum. Gedachten zijn een gevolg. Als de boter, door het karnen van melk, zijn het gestolde gevoelens/emoties. Dat ‘karnen’ is te ervaren. Als de melk waarvan de boter gemaakt is, zijn de wensen uitgemolken vormen van beleving. Ook dat proces van ‘melken’ is te ervaren. Uiteindelijk is dat iets wat – net als de koe – deel is van de beleving van het universum. De gedachte dat gedachten ons leven bepalen spant het paard achter de wagen. Het is veel leuker om te ervaren hoe je zelf je gedachten aanmaakt, gemaakt hebt, en kan vervormen en hervormen. Nog leuker wordt het al je ziet dat je gevoelens worden bepaald door je wensen; en dat je vrij komt van emoties als je niets hebt dat je je wil wensen. Dat je wenst het universum zoals het is te ervaren. Want dan kom je uit op de be-leving van het universum. Dat is wat alle religies proberen te beschrijven. Dat is onze meest directe beleving. 20071215